بررسی مؤلفه‌های رئالیسم در داستان‌«تش‌خند»حسن بنی‌عامری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و زبان‌های خارجی، دانشگاه کاشان‌، کاشان، ایران.

2 دانشیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و زبان‌های خارجی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران

چکیده

رئالیسم در داستان، بر‌اساس عینیت و توصیف حوادث واقعی، شکل ‌می‌گیرد و لازمۀ آن، ذکر جزئیات و مشاهدۀ بی‌طرفانۀ وقایع ‌است. داستان‌های جنگ، از نمونه‌های قابل‌توجّه داستان‌های ‌واقع‌گرایانه ‌است. داستان تش‌خند حسن بنی‌عامری از نمونه‌های موفقی ‌است که به شیوۀ تک­گویی درونی، نگارش‌ یافته، نویسنده برای به‌دست‌آوردن تصویری از واقعیت، از نثر در حکم ابزاری کارآمد بهره ‌برده و داستان را با زبانی عاری از پیچیدگی و صناعات ادبی روایت‌ کرده، ماجراها، شخصیت‌ها و عناصر داستان بنی‌عامری با اصول مکتب رئالیسم تطابق‌ دارد و تجارب و مشاهدات عینی نویسنده در ایجاد «واقعیت‌نمایی» دخیل بوده‌است.
جستار‌ حاضر با هدف پاسخگویی به این پرسش که این داستان چه اندازه توانسته واقعیت‌های ‌جنگ و حالات روانی شخصیت‌ها را به شکلی پویا و زنده، نمایش ‌دهد، به بررسی داستان پرداخته و ویژگی‌های ‌رئالیستی بارز آن را که شامل انعکاس مضامین جنگ و توصیف جزئیات و حالات واقعی شخصیت‌هاست، تبیین کرده‌است.
نتیجۀ تحقیق نشان ‌می‌دهد که داستان‌ تش‌خند با دارابودن ویژگی‌هایی همچون شخصیت‌پردازی، توصیف جزئیات و صحنه‌پردازی ‌رئالیستی، توجه به زمان و مکان، کاربرد زبان عامیانه و درون‌مایۀ‌ رئالیستی، در زمرۀ داستان‌های واقع‌گرا قرار‌ می‌گیرد. بنابراین، این داستان می‌تواند به عنوان نمونه‌ای برجسته از سبک رئالیسم در آثار جنگ معرفی ‌شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Examining the components of realism in the story Tash Khand by Hassan Bani Ameri

نویسندگان [English]

  • Fatemeh Soleimanpour 1
  • Hossein Ghorbanpour Aran 2
1 Ph.D student in Persian language and literature, Faculty of Literature and Foreign Languages, University of Kashan,Kashan, Iran.
2 Associate Professor of Persian Language and Literature, Kahan, University of Kashan,Kashan, Iran
چکیده [English]

Realism, as a realistic school school of thought, expresses the realities of society with the intention of criticism and reformation. By dealing with the lives of heroes, realist artists display a look at the social and political situation of a nation. Accordingly, the story of war is remarkable considering the fact that it is a reflection of realism. “Tash Khand,” as written by “Bani Ameri,” has been narrated through the style of internal monologue and in a language, which is free of complexity and literary art. The design, characters, and elements of Bani Ameri's story conform to the principles of the realistic school of thought and the author's objectives, experiences, and observations have been involved in the creation of "realism". This paper aims to analyze the events of war based on realistic features. Critics’ views on realism are discussed while examining this story from a new perspective. As the results of this study have indicated, the story of "Tash Khand" is one of the realistic stories with its unique characteristics such as characterization, description of details and creation of realistic scenes, attention to time and place, use of slang, etc. Consequently, this story can be introduced as a prominent example of the style of realism in the works of war.
Introduction
Realism is a literary movement that has gained popularity in Europe and America during the mid-19th century. This school of thought has emerged as a counter-movement to Romanticism, focusing on objectivity and the depiction of real events, whereas, Romanticism emphasized subjectivity. Realism prioritizes the recreation of real incidents in stories, highlighting details, and the provision of impartial observations of events. Its principles include detailed descriptions, attention to small but significant events, use of a third-person narrator, and character typification.
In Iran, where the study has been conducted, the Realism movement gained traction after the Mashruteh Revolution, leading to the creation of significant works. The primary characteristic of Realistic works in Iran is their emphasis on the social role of individuals, seeking the roots of good and bad behaviors within society. Authors of such works do not neglect detailed descriptions in analyzing social relationships. Rather, they meticulously examine the time and place of events and narrate the bitterness, pains, and tangible societal issues, thus reinforcing the sense of realism in the story. They also create character types to emphasize the authenticity of the story's characters. From the point of view, these authors narrate the story from their perspective (as first-person scene observers and narrators) to make it more believable, using colloquial language to enhance realism.
Method and Results
Hassan Bani-Ameri, a contemporary Iranian author, has published numerous works in the fields of novels and short stories. One of his short stories, namely "Tashkhand," is set in the context of war literature. This story depicts facets of war from the perspective of a soldier who is in the midst of these events, attempting to portray the real occurrences of war with artistic techniques and vivid descriptions.
Given the importance of examining an author's intellectual foundations to understand their intellectual dimensions, this study aims to demonstrate the influence of Realism on this story. Via providing reference to credible library sources and employing qualitative content analysis, the current study aims at reviewing the work. The notable features of Realism, such as war themes, detailed descriptions of events, and the realistic conditions of the characters are analyzed and explained through Realistic elements and narrative features in this work.
Conclusion
The study concludes that Realism can be an appropriate method for writing war literature and can have a greater impact on readers compared to other narrative methods. Through utilizing features such as character development, detailed descriptions, realistic scene setting, attention to time and place, use of colloquial language, and realistic themes, the discussed story serves as a prime example of Realism. By employing this writing method, the author has successfully depicted parts of the realities of war and the psychological states of individuals in the best possible way.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Fiction
  • War literature
  • Realism
  • Tash Khand
  • Hassan Bani Ameri
اویسی کهخا، عبدالعلی؛ عارفی، اکرم. (1402) «بررسی ویژگی‌های رئالیستی و ناتورالیستی در آثار خالد حسینی با تکیه بر دو رمان بادبادک باز و هزار خورشید تابان». پژوهشنامۀ ادبیات داستانی، 12(2)، 31-54.                                                                           https://rp.razi.ac.ir/article_2329.html
ایزانلو، امید؛ عبدالهی، حسن. (1392) «واقع‌گرایی در داستان‌های مدیر مدرسه آل‌احمد و  زقاق ‌المدق نجیب محفوظ». مجلۀ زبان و ادبیات عربی، شماره9، 23-43.                           10.22067/jall.v5i9.37327     
بنی‌عامری، حسن. (1380)  لالایی لیلی، چ1. تهران: ققنوس.
بی‌نیاز، فتح‌الله. (1378) درآمدی بر داستا‌ن‌نویسی و روایت‌شناسی، چ1. تهران: افراز.
پاینده، حسین. ­(1382)  گفتمان نقد (مقالاتی در نقد ادبی)، چ1. تهران: روزنگار.
پاینده، حسین.­ (1389) داستان کوتاه در ایران. تهران: نیلوفر.
تایسن، لوئیس. (1387)  نظریه‌های نقد ادبی معاصر. ترجمۀ مازیار حسین‌زاده و فاطمه حسینی، چ1. تهران: نگاه امروز.
تسلیمی، علی. (1388)  نقد ادبی  (نظریه‌های ادبی و کاربرد آنها در ادبیات فارسی). تهران: کتاب آمه.
تولان، مایکل‌جی. ­(1393) روایت‌شناسی درآمدی زبان­شناختی- انتقادی. ترجمۀ فاطمه علوی و فاطمه نعمتی، چ2. تهران: سمت.
ثروت، منصور. (1385)  آشنایی با مکتب‌های ادبی، چ1. تهران: علم.
حرّی، ابوالفضل. (1384) «نظریۀ شخصیت: واقع‌گرایی در مقابل نشانه‌شناسی». نشریۀ فرهنگ و هنر، شماره12، 161-199.
حرّی، ابوالفضل. ­(1392) جستارهایی در باب نظریۀ روایت و روایت‌شناسی، چ1. تهران: خانۀ کتاب.
خاتمی، احمد؛ تقوی، علی. (1385) «مبانی و ساختار رئالیسم در ادبیات داستانی». پژوهش زبان و ادبیات فارسی، شماره6، 99-111.
خلیل‌الهی، شهلا؛ جلالی طحان، زهرا؛ برج‌ساز، غفار. (1394) «نشانۀ معناشناسی نظام‌های گفتمانی داستان تش‌خند». مقالات برگزیدۀ هشتمین همایش ملی پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 125-144.
داد، سیما. (1375)  فرهنگ اصطلاحات ادبی، چ2. تهران: مروارید.
ریمون کنان، شلومیت. (1381) «مؤلفۀ زمان در روایت». ترجمۀ ابوالفضل حرّی.  نشریۀ فرهنگ و هنر، شماره 53، 8-27.
سعیدی، مهدی. (1395)  ادبیات داستانی جنگ در ایران، چ1. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی.
سید حسینی، رضا. (1365) مکتب‌های ادبی، چ2. تهران: زمان.
شکری، فدوی. (1386) واقع‌گرایی در ادبیات داستانی معاصر ایران، چ1. تهران: نگاه.
شمیسا، سیروس. (1385)  نقد ادبی، چ1(ویرایش دوم). تهران: میترا.
صادقی محسن­آباد، هاشم. ­(1393) «تأملی در اصول و بنیادهای نظری رئالیسم در ادبیات». فصلنامۀ تخصصی نقد ادبی، سال7، شماره 25، 41-70.
فاطمی، سعید. (1343) «رئالیسم: شخصیت‌سازی رئالیستی در رمان و داستان کوتاه». نشریۀ زبان و ادبیات، شماره 8.، 50-56.
فتوحی رود معجنی، محمود؛ صادقی، هاشم. (1392) «شکل‌گیری رئالیسم در داستان‌نویسی ایرانی». جستارهای ادبی مجلۀ علمی-پژوهشی، شماره182، 1-26.
فروید، زیگموند. (1382) کاربرد تداعی آزاد در روانکاوی و کلاسیک. ترجمۀ سعید شجاع شفتی. تهران: ققنوس.
لوکاچ، گئورگ. (1384) پژوهشی در رئالیسم اروپایی. ترجمۀ اکبر افسری، چ2. تهران: علمی و فرهنگی.
لیواین، جورج. (1383) «تخیل رئالیستی». ترجمۀ شهناز صالحی. نشریۀ فرهنگ و هنر، شماره 79، 71-74.
محمدی آسیا بادی، علی. (1388) «زمان در شعر حافظ». پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی. اصفهان. سال45. شماره 3، 103-123.
محمودی، معصومه. (1398) «نظریۀ قصۀ عشق استرنبرگ در دو داستان رئالیستی چشم‌هایش و شوهر آهو خانم». پژوهش‌نامۀ مکتب‌های ادبی، سال 3. شماره 7، 63-81.
میترا. (1345) رئالیسم و ضد رئالیسم در ادبیات، چ3. تهران: نیل.
میرصادقی، جمال. (1376)  ادبیات داستانی، ج3. تهران: انتشارات علمی.
نوری، نظام الدین. (1385) مکتب‌ها،­ سبک‌ها و جنبش‌های ادبی و هنری جهان تا پایان قرن بیستم، چ3. تهران: زهره.
یاوری، حورا. (1384)  زندگی در آینه، چ1. تهران: نیلوفر.