The Stylistics Analysis of the Novel The Symphony of the Dead

Document Type : Original Article

Author

Abstract

Style, when it comes to meaning, is that the repetition and continuity of the figurative and content elements appear in the body of the text and the style components have a high frequency. The well-known systematic mind in the novels of the Symphony of the Dead is a new perception of the ancient Abel and Cain story that presents a surrealist style, a symphonic analysis of the social, political, and historical role of Iranian intellectuals, the relationship between women and society, and how they are degraded. The purpose of this article is to examine the style of this famous and accepted novel. The main questions of this research are: What are the elements and linguistic possibilities of the composer's novel in the Symphony of the Dead? How is the link between language and content in this novel manifested? What are the prominent elements of style in this novel? How is the author's ideology raised in this novel? What are the meanings and axioms of the novel? The answers to these questions are examined in three main axes: linguistic and rhetorical elements, narration and point of view, and ideology and content. Due to the linguistic elements, the choice of the word and the syntax of the sentences are two features of the style of the novels of the Symphony of the Dead. The frequency of the symbolism and surrealistic descriptions is one of the most prominent features of the novel. Stream of consciousness is a prominent narrative technique of the novel, and the high frequency of point of view is significant. Regarding the content and ideology of the novel, the death and destruction of the central nucleus of the novel form a novel, surrounded by other semantic layers such as jealousy, greed, oppression, prejudice, tyranny, etc.
 

Keywords

Main Subjects


آلوت، میریام (1380)، زمان به روایت رمان نویسان، ترجمه علی محمد حق شناس، تهران: مرکز.
انصاری، منصور (1384)، دموکراسی گفتگویی، تهران، مرکز.
بزرگ بیگدلی، سعید و دیگران، (1392)، «بررسی و تحلیل انسان آرمانی در رمان سمفونی مردگان»، مجلۀ ادب پژوهی، شمارۀ 3، صص 123-148.
بهبهانی، سیمین (1370)، نقد کتاب سمفونی مردگان، تهران: ققنوس.
حسن­زاده میرعلی، عبدالله (1391)، «چندصدایی در رمان سمفونی مردگان»، مجلۀ پژوهش­های نقد ادبی و سبک­شناسی، تابستان، شماره 4، صص 11-38.
دهقان­پور، پیمان (1393)، «متن پنهان در سمفونی مردگان: بازتاب کتاب اردبیل در گذرگاه تاریخ در رمان عباس معروفی»، مجلۀ نقد ادبی، شمارۀ 7، صص 157-181.
صلاحی مقدم، سهیلا (1391)، «تحلیل روان­کاوانه شخصیّت­های رمان سمفونی مردگان بر اساس آموزه­های زیگموند فروید و شاگردانش»، مجلۀ ادبیات پارسی معاصر، پاییز و زمستان، صص 1-18.
کمیلی، مختار (1390)، «درآمدی بر سبک­شناسی آثار ظهیری سمرقندی»، مجلۀ فنون ادبی، شمارۀ 1، صص 75-92.
گرجی، مصطفی (1389)، «بررسی تطبیقی داستان­های بن­بست و سمفونی مردگان با تأکید بر مسأله اضطراب»، مجلۀ پژوهش زبان و ادبیات فارسی، پاییز، شماره 18، صص 11-38.
شمیسا، سیروس (1386)، کلیات سبک­شناسی، تهران: میترا.
شوالیه، ژان (1385)، فرهنگ نمادها، ترجمه و تحقیق سودابه فضائلی، جلد چهارم، تهران: جیحون.
فتوحی، محمود (1391)، سبک‌شناسی، نظریه‌ها، رویکردها و روش‌ها، تهران: سخن.
محمودی، محمدعلی، (1382)، «روایت جریان سیال ذهن در سمفونی مردگان»، مجلۀ تخصصی زبان و ادبیات دانشکده ادبیات و  علوم انسانی مشهد، زمستان، دورة 36، صص 93-113.
معروفی، عباس (1385)، سمفونی مردگان، تهران: ققنوس.
یاوری، حورا (1386)، «بررسی کتاب سمفونی مردگان»، ترجمۀ پروین مقدم، پژوهش­نامۀ فرهنگستان هنر،شمارۀ 4، صص 207-223.
یکتا، الهام (1384)، از ازل تا ابد (درونکاوی رمان سمفونی مردگان)، چاپ اول، تهران: ققنوس.