بینیاز، فتحالله (1387)، درآمدی بر داستان نویسی و روایتشناسی، تهران: افراز.
تولان، مایکلجی (1383)، درآمدی نقّادانه – زبانشناختی بر روایت؛ ترجمۀ ابوالفضل حرّی، تهران: بنیاد سینمایی فارابی.
جعفری، اسدالله (1382)، «ساختار پیرنگی داستان سیاوش»، پیک نور، شمارۀ 1، صص 64-70.
خالقیمطلق، جلال (1370)، «عناصر درام در برخی از داستانهای شاهنامه»، ایراننامه، شمارۀ 37، صص52-57.
حمیدیان، سعید (1383)، درآمدی بر اندیشه و هنر فردوسی، تهران: ناهید.
حنیف، محمّد (1384)، قابلیّتهای نمایشی شاهنامه، تهران: سروش.
دایرةالمعارف فارسی (1381)، به سرپرستی غلامحسین مصاحب، جلد 2، ذیل مدخل «قصّه»، تهران: امیرکبیر.
دوفوشکور، شارل هانری (1389)، «اخلاق پهلوانی و اخلاق رسمی در شاهنامۀ فردوسی»، در: تن پهلوان و روان خردمند، ترجمۀ ب نادرزاده، به کوشش شاهرخ مسکوب، تهران: طرح نو.
دیپل، الیزابت (1395)، پیرنگ؛ ترجمۀ مسعود جعفری، تهران: مرکز.
رضی، احمد (1394)، روشها و مهارتهای تحقیق در ادبیّات و مرجعشناسی، تهران: فاطمی.
فورستر، ادوارد مورگان (1352)، جنبههای رمان؛ ترجمۀ ابراهیم یونسی، تهران: امیرکبیر.
فردوسی، ابوالقاسم (1394)، شاهنامه، پیرایشِ جلال خالقی مطلق، تهران: سخن.
کنّی، ویلیام پاتریک (1380). چگونه ادبیّات داستانی را تحلیل کنیم، ترجمۀ مهرداد ترابینژاد- محمّد حنیف، تهران: زیبا.
کویاجی (1344)، «شاهنامۀ فردوسی و فنگشنینی»، ترجمۀ احمد طباطبایی، پژوهشهای فلسفی، شمارۀ 73، صص 2-32.
مرادگنجه، نرگس و زینلی، محمّدجواد (1391)، «تطبیق دو اثر حماسی ایران، شاهنامه و اثر حماسی چین، فنگ‌شن‌ینایی»، نامۀ پارسی، شمارۀ 60، صص 19-42.
میرصادقی، جمال (1385)، عناصر داستان، تهران: سخن.
وحیدیان کامیار، تقی (1379)، بدیع از نگاه زیباییشناسی، تهران:دوستان.
یونسی، ابراهیم (1384)، هنر داستاننویسی، تهران: نگاه.
)
